Hand in hand

Even voelde ik me weer 'grote zus'. Hand in hand door het bos, niet omdat we bang zijn voor de spoken, monsters of het donker, maar meer als 'steun' voor de boomstronken. Woensdagnacht met Petra en Cor spokentocht in Hoenderloo. Door een stikdonker bos van de ene spookpost naar de volgende. Gillende zombies, doden die opstaan uit hun graf, besmeurd worden met meel, zaagsel en behangerslijm en als afsluiting met water en een bladblazer bestookt worden door een duivel. Terug bij de caravan, vuile kleren uit, douchen en nog even op de veranda een hapje en drankje. De andere dag, ontbijtje in de tuin, lekker rustig dagje beetje luieren in de tuin en van het zonnetje genieten en van de vogels die de gekste capriolen uithalen om de lekkerste zaadje uit het bakje te pikken. Petra is zo slim om een emmer onder het bakje te zetten zodat niet al het zaad door de tuin gaat en als dank zit daar de hele dag een dikke duif in de zaadjes uit de emmer te pikken.